Geen open kaart gespeeld over huisdieren

De honden van huurster worden lange perioden onbeheerd thuis gelaten en veroorzaken veel geluidsoverlast door hun voortdurende blaffen en janken. De honden doen overal hun behoeften, ook in de hal van het gebouw, en hebben een tuin vernield. De honden hebben zelfs een toevallig passerende voetganger aangevallen.    

De casus

Huurster woont sinds kort in een benedenwoning die deel uitmaakt van een blok huizen met binnentuinen. Het huishoudelijk reglement bepaalt dat huisdieren geen schade of hinder mogen veroorzaken, en niet los mogen lopen in gemeenschappelijke ruimten. Huurster woont er volgens de huurovereenkomst met twee kinderen en twee hondjes. De twee “hondjes” zijn echter grote vechthonden, die voor veel overlast zorgen (langdurig blaffen, krabben aan ramen en deuren, vernieling van tuin, uitwerpselen in gemeenschappelijke ruimten en stank- en geurverspreiding). De buren voelen zich niet meer veilig en dringen bij verhuurder aan op beëindiging van de overlast. Ondanks de door verhuurder voorgestelde mediation, hondenuitlaatservice bij afwezigheid van huurster en bemoeienis van de wijkagent is het echter niet tot een oplossing gekomen. Huurster zegt door de buren getreiterd te worden en houdt daarom huur in. Verhuurder heeft huurster gesommeerd de achterstallige huur te voldoen en de honden te verwijderen. Omdat huurster dat weigert en de klachten niet afnemen, vordert verhuurder het vertrek van huurster. Huurster heeft bij het aangaan van de huurovereenkomst onjuiste informatie verstrekt: het gaat niet om twee “hondjes”, maar om volwassen vechthonden die continue voor overlast zorgen. Huurster zelf meent dat de buren haar willen wegpesten en dat de enkele keer dat de honden blaffen geen ondraaglijke hinder of geluidsoverlast oplevert. De honden zijn in feite nooit thuis en komen ook niet meer in de tuin, aldus huurster.

Het oordeel van de rechter

De kantonrechter stelt vast dat het gaat om twee forse exemplaren, die duidelijk ook een fors geluid produceren en met de beste wil van de wereld niet als “hondjes” te betitelen zijn. Huurster heeft bij aanvang van de huurovereenkomst geen open kaart gespeeld over huisdieren en dus heeft verhuurder niet kunnen beoordelen of hij de huurovereenkomst met huurster wel wilde sluiten. Uit opnames en verklaringen blijkt dat de honden vaak en veel geluid hebben geproduceerd en dat huurster te lang heeft gewacht om daar wat aan te doen. Ook de uitlaatservice is niet afdoende geweest om de overlast te stoppen. Het kan wel zo zijn omwonenden extra gevoelig zijn geworden voor het geluid, merkt de rechter op, maar dat betekent niet dat er objectief geen sprake is van overlast door de honden. Huurster houdt niettemin vol dat van reële overlast geen sprake (meer) is, zij staat niet open voor mediation en wil de honden ook niet tijdelijk elders onderbrengen. Huurster sluit daarmee volgens de rechter haar ogen voor de realiteit en de door een groot aantal omwonenden ervaren overlast. Huurster dient ervoor te zorgen dat aan omwonenden geen overlast wordt veroorzaakt door haarzelf of de honden, maar is wat de honden betreft ernstig tekort geschoten. Omdat de klachten van de omwonenden niet huurster of haar kinderen betreffen, maar louter de honden, hoeft huurster zelf de woning niet te verlaten. Voor de honden ligt dat anders: huurster dient deze binnen veertien dagen elders onder te brengen. (Uitspraak Rechtbank Amsterdam van 15 juli 2016, ECLI:NL:RBAMS:2016:4522)