Die mensen hebben mijn hart gestolen

Is het een merkwaardige combinatie? Daklozenopvang en tijdelijke wonen via Interveste? Integendeel. Raoul uit Rotterdam woont sinds 2014 in Rotterdam voor Interveste en zet zich voor 100% in voor dak- en thuislozen bij het Leger des Heils. Werk om trots op te zijn!

“Mijn naam is Raoul, 25 jaar jong en heb een relatie met mijn geweldige vriendin Verusca. Op dit moment ben ik ambulant begeleider bij Stichting Anton Constandse, de afgelopen jaren heb ik bij het Leger des Heils in de daklozenopvang gewerkt.” Raoul was niet onbekend met antikraak of tijdelijke huur toen hij bij Interveste terechtkwam. “Voorheen woonde ik antikraak in Vlaardingen. Dit appartement ging tegen de vlakte. Ik heb me daarna aangemeld via de website van Interveste. Binnen enkele weken heb ik toen de sleutel gekregen voor een woning aan de Robert Kochplaats. Met een lik verf en vloerplaten kan je er snel iets leuks van maken.”

“Voorheen was het een bejaardentehuis. Dit is nog te zien aan de belletjes waarop je kan drukken om een zuster te roepen, alleen werken ze er nu niet meer. Het antikraak wonen heeft veel voordelen. De huurprijs is lager en de wachtlijst tot huren is veel minder lang dan reguliere huurwoningen. De flat waar ik nu woon is heel sociaal. Iedereen zegt elkaar gedag of maakt een kort praatje met elkaar. Dit heeft zo zijn charmes. Een ander groot voordeel is dat er geen kinderen wonen, waardoor er weinig geluidsoverlast is.”

Een duwtje in de rug

In het dagelijkse leven zet Raoul zich in voor het Leger des Heils, een bezigheid waar hij zeer over te spreken is: “In de afgelopen jaren heb ik op meerdere afdelingen bij het Leger des Heils gewerkt. Bij opvang voor dak- en thuislozen, waar thuislozen een traject starten in samenwerking met de gemeente en het Leger des Heils met als doel binnen een half jaar door te stromen naar een vervolgvoorziening. Dit kan een zelfstandige woonruimte zijn, maar begeleid wonen hoort ook vaak tot de mogelijkheden. Iedere thuisloze heeft zijn eigen verhaal waardoor hij of zij dakloos is geworden en op zoek is naar een nieuw thuis.”

“Ik help mijn medeburgers met een extra duwtje in de rug om zijn of haar problemen weer aan te pakken en het leven weer bergopwaarts op te pakken. Zoals iedereen van ons weleens iemand nodig heeft die ons stimuleert de juiste keuzes te maken.” Per ongeluk kwam Raoul op de juiste plek terecht. “In 2008 zou ik in eerste instantie mijn stage in Suriname gaan doen. Dit werd in een later stadium afgezegd, omdat daar niemand werkte met de juiste diploma’s om mij op te leiden. Hierop ben ik gaan stage lopen bij het Leger des Heils. Daarna heb ik mij meerdere malen ingezet bij het Leger des Heils. De mensen die hulp nodig hebben, hebben gaandeweg mijn hart gestolen.”

Hoop

“Er zijn landelijk duizenden mensen actief bij het Leger des Heils in Nederland. In Rotterdam zie je vaak dat oud bewoners, nadat ze hun leven weer stabiel hebben, als vrijwilliger aan de slag gaan bij het Leger des Heils. Vaak willen ze op deze manier hun dank laten zien. Ook zien ze zo hun vrienden terug die ze tijdens hun verblijf hebben gemaakt. Bij medewerkers zie je vaak ook dat ze van het leven hebben geleerd en graag door willen geven, omdat er hoop is. Het Leger des Heils vangt niet alleen daklozen op, maar doet bijvoorbeeld ook reclasseringswerk, kinderopvang of jeugdzorg. Dit is zomaar een greep uit wat het Leger des Heils nog meer doet.”

Dankbaar werk

“De reacties zijn voor het merendeel heel erg positief en dankbaar. De mensen die wij helpen, proberen vaak ook een steentje bij te dragen. Ze doen bijvoorbeeld de afwas , schenken koffie in, etc. Ook zijn er mensen bij die zich niet goed begrepen voelen of ze weten niet goed waar ze met hun gevoelens heen moeten gaan. Dit zorgt regelmatig voor confrontaties. Soms duurt het jaren voordat het ingezien word dat hulp noodzakelijk is. Veel mensen zie je nadat ze weer een eigen huis hebben gevonden, toch nog langs blijven komen. Dit doen ze om te kijken hoe het met de medebewoners en het personeel gaat. Ook als je ze maanden later in de stad tegenkomt, willen ze nog graag een praatje met je maken.”