Wijkvrijwilliger vindt autoreparatie in de wijk

Het is een warme zomeravond en Femke heeft zojuist een rondje door de buurt gelopen. Haar opbrengst is een volle zak PMD (plastic, metaal en drankafval), een briefje van 5 Euro en een autoreparatie. Het afval lag gewoon op straat, het geld ook. Maar die autoreparatie?

In de buurt ligt altijd afval. Er zijn veel trapjes, hoger gelegen veldjes en lager gelegen pleintjes met overal hoeken, portieken en bosjes. Dat maakt de buurt speels maar het maakt ook dat rommel naar alle hoeken en portieken waait én hier blijft liggen. Regelmatig rijdt er een borstelwagen van de gemeente door de wijk, maar zo’n wagen kan niet over trappen, in portieken en door plantsoentjes.

‘Meestal loop ik ’s avonds een rondje, want dan rijden er weinig auto’s en fietsers en dat is gemakkelijker bij het opruimen. Tja.. weetje… Al dat afval op straat, daar kun je moedeloos naar kijken en er je hoofd bij schudden… maar je kunt ook een rondje door de buurt lopen, een zak meenemen en al het afval dat je tegenkomt erin stoppen.’ Zegt Femke. ‘Morgen wordt de zak opgehaald en opgeruimd staat netjes. Ach, en als je dan toch regelmatig een opruimrondje loopt, waarom zou je het afval niet scheiden? Rondje oud papier en karton, rondje PMD, rondje restafval, zoveel moeite is het niet. Als iedereen dat af en toe in zijn/ haar wijk zou doen maak je niet enkel je buurt schoon, maar tover je ook vrolijke gezichten op het gezicht van buurtgenoten.’

Opvallen in de wijk

‘Ik heb heel lang gedacht dat ik niet opviel wanneer ik in de wijk actief was. Ik bedoel… ik ben gewoon een vrouw uit de buurt met een vuilniszak en een grijpstok, niets bijzonders zou je denken. Maar af en toe merk je dat het toch wordt gezien en vooral dat je gewaardeerd wordt! En dat zijn stiekem toch wel de momentjes waarvoor je het doet.’

Femke vertelt dat het niet alleen gezien wordt door mensen in de wijk.. maar dat er ook wat mee gedaan wordt. ‘Als twee wijkbewoners op een muurtje naar je zitten te kijken wanneer je aan het opruimen bent en ineens beiden opstaan om samen met jou alle blikjes en flesjes op het pleintje te verzamelen en in mijn vuilniszak te stoppen, merk je dat je bewustzijn hebt gecreëerd en dat óók zij graag een schone buurt hebben.’

Hé Buurmeisje!

De overbuurman van Femke sleutelt graag én vaak aan zijn auto. ‘Toen ik aan het opruimen was complimenteerde hij mij op het feit dat ik de buurt netjes hield door afval op te ruimen. Toen ik een keer langsreed om een kaartje op de post te doen en mijn auto – met gevarenlichten aan – langs de kant zette, hoorde ik vanaf de overkant: ‘Buurmeisje, hé buurmeisje!’ Niet verwachtende dat hij het tegen mij zou hebben, want ik ben 43. Natuurlijk vind ik dit een groot compliment, dat snappen jullie wel!’ De overbuurman maakte zijn verhaal af en zei ‘Hé buurmeisje, heb je pech? Want als dat zo is, ga ik je helpen hoor. Jij ruimt altijd alles op dus als je auto stuk is, ga ik hem voor je maken!’

Met mijn auto is gelukkig niets mis maar als ik nog eens een lampje moet vervangen, dan bel ik zeker bij de overbuurman aan. Langzamerhand kom ik erachter dat je door het schoonhouden van je buurt, je zoveel meer vindt dan enkel het afval dat je ziet.. Verbondenheid met je buurtgenoten.. iets wat we allemaal nog teveel missen…. Best een leuke buurt heb ik!’