Bruiklener aansprakelijk voor illegale spulletjes op zolder

Van ‘verstek’ is sprake als een gedaagde niet op de rechtszitting verschijnt. Wanneer de rechter de gedaagde bij verstek veroordeelt, wijst hij meestal de eis van de tegenpartij zonder meer toe. De gedaagde heeft vervolgens vier weken de tijd om tegen zo’n verstekvonnis in verzet te komen. Gebruikster is bij verstek veroordeeld tot betaling van de kosten die met een hennepkwekerij in haar woning zijn gemoeid. Zij komt tegen die veroordeling in verzet, omdat zij is misleid en van het bestaan van die plantage niets wist. Pleit dat haar vrij?

De casus

Gebruikster sluit met een leegstandbeheerder een overeenkomst tot tijdelijk gebruik van een deel van een woning. Voor schade aan die woning is bruikleenster volgens die overeenkomst in beginsel aansprakelijk. Na de ontdekking van een hennepkwekerij op de zolder boven de woning leggen partijen de ontbinding van de overeenkomst en datum van ontruiming vast in een zogeheten vaststellingsovereenkomst. De beheerder heeft kosten gemaakt voor de schoonmaak van de zolder en heeft ook de rekening van de illegaal afgetapte elektriciteit voldaan. De aan gebruikster gezonden factuur voor schoonmaakkosten en energie – bijna 8.000 euro – is onbetaald gebleven. In de daaropvolgende procedure is gebruikster niet verschenen en bij verstek veroordeeld tot betaling van de gefactureerde kosten en incassokosten (700 euro). Gebruikster verzoekt de rechter nu die veroordeling ongedaan te maken, omdat zij niet aansprakelijk is voor de schade als gevolg van de buiten haar mede weten ingerichte hennepplantage. Zij heeft alleen een vriend wat spulletjes voor de handel op zolder laten stallen. Toen zij ontdekte dat op de zolderverdieping een slot was gezet, kreeg zij argwaan en heeft de politie naar aanleiding van haar aangifte een inval gedaan. Volgens de beheerder is de hennepplantage aan het licht gekomen toen van zijn zijde navraag is gedaan naar het gebruik van de zolder. De beheerder meent dat gebruikster wel degelijk op de hoogte was, en hoe dan ook aansprakelijk is voor alle kosten.

Het oordeel van de rechter

De kantonrechter overweegt dat gebruikster haar relatie toegang heeft geboden tot de zolder – die zij overigens helemaal niet mócht gebruiken – en hem heeft toegestaan daarvan gebruik te maken. Zij kan dus, als verantwoordelijke voor een behoorlijk gebruik van de woning en het pand waarvan die woning deel uitmaakt, aangesproken worden voor de schade die is ontstaan als gevolg van dat gebruik. Ook al maakte de zolder geen deel uit van de overeenkomst en ook al wist zij misschien niet wat het daadwerkelijk gebruik inhield en zij zou zijn misleid. De schoonmaak was noodzakelijk en de kosten daarvan komen voor rekening van bruikleenster. Ook de factuur voor de (geschatte) afname van elektriciteit moet gebruikster betalen. Zij heeft door haar handelen het aftappen mogelijk gemaakt. Dat er dan schade ontstaat die zich niet nauwkeurig laat vaststellen en geschat moet worden, is een risico dat onder de omstandigheden van het geval voor haar rekening dient te komen. Omdat gebruikster toerekenbaar tekort is geschoten in haar verplichtingen en sprake is van schade waarvoor zij aansprakelijk is, wijst de rechter ook de gevorderde rente en proceskosten toe. De incassokosten hoeft gebruikster niet te betalen. (Uitspraak Rechtbank Arnhem van 22 december 2010, LJN BP2604)